Nieniejsze propozycje dotyczą zmian w nieco szerszym zakresie, gdyż ciężko jest omawiać zmiany, które należałoby wprowadzić do KK, KPK, Ustawy o Ochronie Zwierząt, Ustawy o Ochronie Przyrody, itp; w odseparowaniu od siebie.

----------------------------------------------------------------------------

1) Prosimy o zapis, że znęcanie się nad zwierzętami stanowi ogromną szkodliwość społeczną. Stwierdzenie „niskiej szkodliwości czynu” w tym względzie, pozbawia te czyny przynależności do kategorii złych i niedozwolonych oraz utwierdza sprawcę w poczuciu bezkarności; a tym samym daje przyzwolenie na takie zachowania; wypaczają psychikę człowieka; znieczulają na cierpienie a następnie rozwijają sadystyczne skłonności. Sadysta potrzebuje coraz więcej i więcej perwersyjnych doznań więc robi coraz gorsze rzeczy by zaspokoić potrzebę nowych doznań. To prowadzi od znęcania się nad zwierzęciem do znęcania się nad ludźmi. Szczególna szkodliwość w przypadku młodocianych (zaczyna się od wyrywania nóg owadom i dmuchania żab a potem ... przykłady: palone psy i koty, zwierzęta rzucane o mur i inne wyszukane formy okrucieństwa. Okrucieństwo zawsze jest okrucieństwem i nie ma znaczenia czy ofiarą jest człowiek czy zwierzę, a znęcanie się w jakiejkolwiek by to nie było formie zawsze jest bez wątpienia czynem okrutnym a tym samym niezmiernie szkodliwym społecznie.

2) Procedury karne za zabicie, pobicie, maltretowanie zwierząt powinny być ujęte w taki sam sposób w KK i KPK jak kary w przypadku gdy ofiarami są ludzie.

3) Uznanie, że przestępstwa wobec zwierząt (znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem i ich zabijanie) dokonywane przez nieletnich są szczególnie szkodliwe społecznie. Należy zatem podnieść rangę czynu okrutnego traktowania i zabijania zwierząt do rangi gwałtu, pobicia i morderstwa – młodzież nie może się czuć bezkarna.

Psychika dziecka i młodego człowieka nie jest do końca ukształtowana i może się kształtować w niewłaściwym kierunku gdy brak jest odpowiednich reakcji ze strony wymiaru sprawiedliwości >> hodowanie sadystów.

4) Wprowadzenie odpowiedzialności rodziców za czyny popełnione przez ich dzieci wobec zwierząt; analogicznie jak w przypadku odpowiedzialności właściciela za szkody wyrządzone przez psa. Nie porównuję dzieci do psów jednak zarówno dzieci jak i psy nie żyją samodzielnie ale są pod opieką ludzi dorosłych.

Nakłoniłoby to rodziców do sprawowania opieki nad dziećmi; do wychowywania ich, w sposób bardziej odpowiedzialny. Odpowiedzialność ta powinna być ścigana z urzędu a nie na drodze cywilnej.

5) Zakaz działalności gospodarczej hycla. Wyłapywanie zwierząt bezdomnych powinno być wykonywane przez pracowników schronisk, do których gmina kieruje swe bezdomne zwierzęta; lub przez pracowników gminy bądź Straży Miejskiej. Uniknęlibyśmy w ten sposób wyłapywania zwierząt tylko z chęci zysku, traktowania żywych istot jak odpadów komunalnych, dokonywania wyłapywania przez osoby nie dbające o dobro zwierząt oraz wielu sytuacji niezgodnych z prawem lub choćby niejasnych.

6) Uregulowanie prawne hodowli. Prawo zezwala na rejestrację działalności „Chów i hodowla ...” gdzie rozmnaża się psy na sprzedaż. Są to rasowe psy bez rodowodów oraz kundle. W obecnej sytuacji nadmiernego rozrodu psów i bezdomności tego typu chodowle są bardzo niekorzystne. Istnieje wiele pseudo-hodowli. Właściciel nie rejestruje ich. Prawo dozwala na posiadanie nieograniczonej ilości zwierząt. Nikt nie próbuje udowodnić takiemu pseudo-hodowcy, że sprzedaje szczeniaki. Nikt tam nie przeprowadza kontroli a warunki bytowe zwierząt są tam często okropne.

7) Wprowadzenie zapisu o karach za zoofilię do KK i KPK.

8) Uporządkowanie (ujednolicenie) przepisów i procedur karnych dot. zwierząt, między MS, MSWiA, MriRW i MŚ – chodzi o to, że zmiany w jednych przepisach powinny mieć swoje obicie w korektach w innych. Kary za zabijanie zwierząt z różnych ustaw, powinny być proporcjonalne względem siebie (kara za zabicie sarny jest niewspółmiernie wysoka w stosunku do zabicia psa czy kota; a przecież życie każdego zwierzęcia jest tak samo cenne.) Kary za okrutne traktowanie i zabijanie zwierząt w Ustawie o Ochronie Zwierząt są zbyt niskie. Powinny być zwiększone do 5 lat więzienia.

9) Procedury odbioru zwierząt zaniedbywanych świadomie, okrutnie traktowanych i zabijanych:

W przypadku znęcania się nad zwierzętami lub doprowadzania ich do wyniszczenia, chorób i śmierci sąd winien mieć możliwość wydawania postanowień o odebra.niu zwierząt (przepadek) na wniosek upoważnionych osób wymienionych w Ustawie o ochronie zwierząt w art. 7 ust. 1a (upoważniony przedstawiciel Gminy, policjant, lekarz weterynarii i upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem jest ochrona zwierząt).

Do czasu uprawomocnienia się postanowienia (uproszczony tryb odwoławczy – z uwagi na dobro zwierząt, a nie ich właściciela) zwierzętami opiekować się powinna gmina na koszt właściciela, a po uprawomocnieniu się wyroku gmina na własny koszt.

Zatem powinna to być uproszczona procedura sądowa w trybie przyspieszonym (sąd 24 h), a procedury administracyjne w zakresie odbioru zwierząt powinny być wyeliminowane z Ustawy o ochronie zwierząt.

Gdy sąd prawomocnie postanowi o czasowym odebraniu zwierząt, to automatycznie przechodzą one na własność Gminy, która jest zobowiązana do zapewnienia im opieki w humanitarnych warunkach.

Konieczne jest też dokonanie zmian w Kodeksie cywilnym – prawo rzeczowe. Należy wprowadzić przepisy dot. własności zwierząt tak aby na pierwszym miejscu stawiały dobro zwierząt a nie ich właścicieli.

Należy oddzielić procedurę odbioru zwierzęcia od procedury karnej, gdyż nie zawsze można skazać właściciela lub opiekuna za znęcanie się nad nimi czyli umyślne krzywdzenie zwierząt. Często ludzie nie potrafią lub nie mogą się właściwie opiekować zwierzętami, a mimo to je trzymają. Nie można im udowodnić znęcania się nad nimi ale wiadomo, że trzeba im je odebrać bo zwierzęta cierpią z powodu niewłaściwej opieki.

Konieczny jest przepis poszerzający możliwość wydawania przez Sąd dożywotniego zakazu utrzymywania zwierząt; w przypadku prawomocnego wyroku sądowego skazującego za znęcanie się oraz nakazującego odebranie zwierząt.

W innych przypadkach odbioru, gdy postanowienie wydano w związku z czasowym ubóstwem właściciela, cofnięcie zakazu może być wydane gdy status właściciela się poprawi.

Procedury odbioru/przepadku zwierząt wałęsających się bez nadzoru/wielokrotnie narażanych na niebezpieczeństwa lub stwarzających zagrożenie publiczne z powodu niedopełniania obowiązków właścicielskich i opiekuńczych; pozostawianych bez opieki oraz nadzoru bezpośredniego ze strony właściciela lub opiekuna; pozostawianych w stałej izolacji od człowieka (puszczanych luzem, pozostających samotnie na uwięzi w szczerym polu lub w obiektach gospodarczych; winny odbywać się również w trybie opisanym w ust. 1.

Pozostawianie zwierząt w stałej izolacji lub zamknęciu jest również formą znęcania się; gdyż traktowane w ten sposób cierpią zarówno z powodu niemożności załatwienia swych potrzeb fizjologicznych w zgodzie z ich naturą, jak również z powodu tęsknoty i odosobnienia, dziczeją i chorują fizycznie i psychicznie.

Przygotowane przez Elżbietę Smigielski, asystenta społecznego Posła na Sejm RP, Jakuba Szulca i Prezesa Fundacji Ochrony Zwierząt i Ochrony Polskiego Dziedzictwa Przyrodniczego „Mrunio”, Kłodzko

Dnia 22.10.2009